دسترخوان ملی ، کمک به نیازمندان ویا تداوم فقردر کشور!
مارا به رخت و چوب شبانی فریفته است
این گرگ سالهاست که با گله آشنا ست
«پروین اعتصامی»
سالها قبل هم این جملات را گفتیم ونوشتیم و بصورت های مختلف در اختیار دیگران قراردادیم و آن اینکه : « اگر به فقرا نان بدهید آنرا میخورند و از آن لذت میبرند اما فقرشان ادامه دارد و اگر به ایشان کارآموزش داده شود و ابزار کاردر اختیار شان قرار گیرد زندگی خود را برای همیشه بهبود می بخشند.»
اولا به عرض برسانیم که من با یک سلسله کمک های اضطراری در مواقع ضرورت مثل سیل، زلزله ، توفان و…. مخالف نیستم و در اینچنین موارد لازم است که به آسیب دیدگان حادثه رسیدگی عاجل و فوری صورت بگیرد . اما بصورت دوام دارجمعی را تحت پوشش قرار داده و هرازگاهی به آنها کمک های بخورنمیر را انجام دادن ، روش خصمانه میدانم .
تقریبا دو دهه است که اینچنین کمک ها بصورت های مختلف در کشور ما صورت گرفته ، روزها مردم را عقب دروازه های خود کشانده اند و بعد کمک ناچیزی را انجام دادند و آنهم بعد از مصاحبه های گوناگون و عکس و فلمبرداری های متنوع .
کمک کننده ها از این کمک جز بهره برداری سیاسی دیگر هدفی نداشتند و ندارند. به عنوان مثال یکی به بوجی برنج عکسش را نصب کرده بود و جمعی دیگر بوجی های آرد و بوتل های روغن را در میدان وسیعی با فاصله های دومتری گذاشته و از آن فلمبرداری می نمودند و می نمایند، برای فقرا یک بوجی ذغال میدهند که آتش نماید و یک قطی روغن پنج کیلویی میدهند که بخورند و سه روز بعد بازهم محتاج باشند، اما اگر به ایشان پیشنهاد نمایید که به این ده خانواده برنج و روغن و آرد ندهید و پولش را یک دستگاه مثلا جاکت بافی خریداری کنید تا خود شان کارنموده و از عواید کارخود اینها را بخرند، میگویند که اینکار در برنامه ما نیست .
من با صراحت میگویم که اینگونه حرکات و اینگونه کمک ها، کمک نه بلکه خیانت به مردم و کمک به دشمنان مردم و روش استعماری گداپروری و غرور شکنی است که متاسفانه اینها تا حدی به روش خصمانه ای که در پیش گرفته اند موفق هم شده اند . زیرا زمانی در افغانستان سخت ترین کار گدایی بود اما امروز گدایی بیک امر عادی تبدیل گردیده است، از فرد اول مملکت گرفته تا پا مانده ترین فرد . مثلا اگر کشوری به جناب رئیس جمهور ما کمکی اهدا نماید یقینا ایشان اولا تشکر و بعد میفرمایند که امید واریم این کمک ها تداوم پیدا نماید. به این معنی که ما فقرای مادام العمر هستیم.
طی دو دهه مجالس مختلف در بن، انگلستان ، جاپان و…… برای افغانستان تشکیل گردیده است اما کسانی که از افغانستان در این مجالس شرکت کرده اند توقع شان کمک های نقدی بوده است تا خود و باند مخصوص بتوانند از آن استفاده نامشروع نمایند. اما متاسفانه یک بار از زبان یکی هم شنیده نشد که از کشوری تقاضا کرده باشد که ما صد ها هزار هکتار زمین قابل زرع داریم اما از بی آبی به زمین های لامزروع تبدیل شده ولیکن آب ما به کشور های همسایه میرود و ما از آن استفاده نمی توانیم ، بیایید مارا در این زمینه کمک نمایید.
اگر بنا باشد که میزان بازدهی این کمک ها را به بررسی بگیریم واقعا شرم آوراست .
چندی قبل توزیع نان خشک و خیانتی که در این زمینه صورت گرفت خیلی جای سرافگندگی و خجالتی است و باوجود افشاگری های که در این زمینه صورت گرفت، نسبت به آن هیچگونه توجهی هم نشد واین نادیده انگاشتن و بی توجهی به آن شرم آورتراز آنست که نان فقرا را دزدیدند.
اینک پروژه دیگر با پول گزاف دوصدوچهل و چهار میلیون دالری آنهم با عنوان دسترخوان ملی !
به اعتقاد ما این پروژه یک پروژه ای است که عنوانش زیبا اما عملش خیانت ملی میباشد زیرا :
- چه تضمینی وجود دارد که سرنوشت این پروژه نیز مثل توزیع نان نگردد.
- افرادی که این پروژه را عملی می کنند کی ها خواهند بود ؟ مقسمین نان و یا کسان دیگر؟
- آیا احصائیه دقیق از مستحقین از جانب مراجع معتبر و متعهد به کشور و مردم تهیه شده و یا اینکه بازهم با هماهنگی قریدار و کله خور معامله میشود.
و در اخیر این سوال را از جناب رئیس جمهور مطرح میکنیم که : در کشوری که چهار ماه است در قرنطین بسر میبرد، مرز هایش بسته است ، قیمت مواد اولیه به اوج خود رسیده و گرانفروشی و احتکار را عملا می بینیم ، قیمت همه اجناس به چندین برابرنسبت به چهار ماه قبل بالا رفته ، اما حضرتعالی ضمن اعلان میزان بالای پول کمکی(دوصدوچهل وچهارمیلیون دالر) می فرمایید که برای عده ای مواد خوراکه خریداری و به ایشان تحویل میدهیم . سوال اینجاست که این پیام حضرتعالی روی بازار و مارکیتی که چهارماه است از ذخایر خود استفاده می کند و بازاری که قیمت همه چیز در آن حد اقل دو و سه برابر گردیده است چه تاثیر خواهد نمود؟ شما بهتر میدانید که این اعلان دقیقا اثر سوء بربازار و مارکیت های خوارو بار داشته و افزایش بیشترقیمت مواد اولیه را باعث خواهد شد . که در آن صورت میلیون ها خانواده فقیر که وابسته به عمال حکومت شما ویااربابان محلی وابسته بدولت نیستند و قطعا از این کمک ها هم بی بهره میباشند بصورت وحشتناکی متضررخواهند شد. و از همین جهت است که ما آنرا دستر خوان ملی نه بلکه خیانت ملی خواندیم .
طرح ما به پیش گرفتن راه بی نیاز سازی مردم و حرکت بسوی خود کفایی است ، ولو بصورت خیلی ضعیف و ابتدایی.
به اعتقاد من هرکمکی که از جانب دیگران به کشور ما میشود مصرفش در غیر کار های زیربنایی زمینه سازی برای خیانت و دزدی و در کل خیانت ملی است .
اداره حاما
ریاست امور فرهنگی حزب حرکت اسلامی متحد افغانستان
